Kadź zacierna

Podstawowe składniki każdego piwa to: słód, chmiel, drożdże oraz oczywiście woda. Proces w wielkim uproszczeniu polega na: połączeniu ześrutowanego słodu z wodą w odpowiedniej temperaturze. Do kadzi zaciernej wlewamy krystalicznie czystą wodę z Kuźnic oraz wsypujemy ześrutowany słód w odpowiednim gatunku. W ten sposób powstały zacier podgrzewamy do odpowiedniej temperatury, aby wszystkie składniki ze zawarte w słodzie przedostały się do wody. W głównej mierze są to cukry złożone, które tutaj musimy poddać rozkładowi na cukry proste, a w dalszym etapie będą one pożywieniem dla drożdży. Aby proces ten był 100% pewny stosujemy do rzadką metodę podwójnej dekokcji warzenia.

Wszystkie surowce które wykorzystujemy w procesie warzenia piwa są w 100% pochodzenia naturalnego. Nie używamy żadnych sztucznych zamienników, surowców niesłodowanych oraz polepszaczy czy stabilizatorów.

Kadź filtracyjna

Po całkowitym rozłożeniu cukrów złożonych na cukry proste, wykonujemy tak zwaną „próbę jodową”, która winna zabarwić się na żółty kolor i wówczas cały zacier przetłaczamy do kadzi filtracyjnej. Z przetłoczonego zacieru w kadzi filtracyjnej wytwarza się naturalna warstwa filtracyjna. Łuski słodu stanowią naturalny filtr i następuje grawitacyjna filtracja tego roztworu, który teraz już nazwiemy brzeczką piwną. Brzeczka trafia ponownie do kadzi zaciernej, która teraz pełni funkcję kotła, gdyż teraz będzie tu odbywał się proces gotowania brzeczki z chmielem. Piwowarzy powiedzą warzenia, stąd przecież mamy nazwę kocioł warzelny oraz tak popularne określenie „warzenie piwa”. Odpowiednia odmiana chmielu oraz rodzaj słodu pozwala uzyskać dany gatunek piwa, a mamy ich w naszej restauracji, aż dziewięć.

Po zakończeniu filtracji w kadzi filtracyjnej zostaje nam tzw. młóto (w języku piwowarskim), czyli wysłodziny, które stanowią naturalny produkt odpadowy procesu warzenia piwa i mogą być one wykorzystane jako pasza dla zwierząt.

Kadź osadowa z zawirowaniem

Proces warzenia w kotle kończymy z chwilą uzyskania odpowiedniego ekstraktu, który deklarujemy na etykiecie, wyraża się on w jednostkach Plato lub Blg oraz Ekstrakt wagowy, wszystkie te wartości są jednoznaczne. Kolejny etap to przetłoczenie gorącej brzeczki do kadzi osadowej i w języku piwowarów nazywa się to wybicie. Jak sama nazwa wskazuje, następuje tu oddzielenie tak zwanych gorących osadów, które wytraciły się nam w procesie warzenia brzeczki w kotle, osady te zostają tu oddzielone od gorącej brzeczki, dzięki czemu uzyskujemy piękną klarowną brzeczką z połyskiem, którą teraz schładzamy w płytowym wymienniku ciepła do temperatury fermentacji, 9 stop C dla wszystkich lagerów i 20 stop C dla piw górnej fermentacji tj. piwa „Pszenicznego”. Z chwilą gdy dodamy na tym etapie drożdży, możemy już użyć określenia piwo, będzie to jeszcze tzw. „młode piwo” ale brzeczka piwna na tym etapie już zaczyna fermentować i w przyszłości będzie tym cudownym napojem, który nazywa się piwo.

Tank fermentacyjny

Przetłoczone, młode piwo trafia do tanku fermentacyjnego i rozpoczyna się proces zamiany cukrów zawartych w brzeczce na alkohol i dwutlenek węgla, jest to tzw. fermentacja główna. Musimy tu dopilnować aby proces odbywał się ściśle określonej temperaturze pamiętając również  o pozostawieniu niewielkiej ilości ekstraktu potrzebnego do wytworzenia dwutlenku węgla w dalszym procesie leżakowania. Proces ten kończymy schładzając to piwo do odpowiedniej temperatury, drożdże tym samym nam „wyhamowują”, opadają na dno tanku.

 

Leżakowanie

Po 10 dniach głównej fermentacji, piwo przetłaczamy do tanku, gdzie rozpoczyna się kolejny proces dojrzewania czyli leżakowanie. Podczas tego procesu piwo w sposób naturalny wzbogaca się dwutlenkiem węgla, a dzięki specjalnemu aparatowi utrzymuje stałe ciśnienie oraz niską temperaturę dwóch stopni Celciusza. Po 3 tygodniach dojrzewania piwo nabiera odpowiedniego smaku i aromatu. Następnie piwo jest degustowane przez głównego piwowara i po jego akceptacji kierowane tanków „wyszynkowych” - pośredniczących.

 

Tanki wyszynkowe

Wyszynk, to w języku piwowarów (z języka niemieckiego) – nalewanie piwa w restauracji. Tanki wyszynkowe do których trafiło piwo, po zakończeniu  procesu leżakowania, mają specjalną konstrukcję, posiadają one wewnątrz jednorazowe sterylne worki, w których piwo jest odseparowane od tanku wyszynkowego, tak aby cały czas nie zmiennie zachowywało tą samą jakość przez cały czas wyszynku.